«Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση»

του Χρήστου Τσιάτα

Λένε οι περισσότεροι, πως μία μεγάλη ομάδα γράφει την ιστορία της με νίκες. Κι έχουν νομίζω απόλυτο δίκαιο. Διότι, τι ιστορία μπορεί να γραφεί με ήττες ή στην μετριότητα; Όμως, πέρα από τις νίκες, εγώ πιστεύω πως την ιστορία μιας ομάδας την γράφει και ο λαός της. Χθες, λοιπόν, είδα για μία ακόμη φορά, έναν υπέροχο λαό, μιας ιστορικής ομάδας, που ξέρει να συμπαραστέκεται στην λατρεία του. Παρά την γκαντεμιά του …arena και τα αρνητικά-άτυχα αποτελέσματα τελευταία, είδαμε και χθες έναν υπέροχο κόσμο να συμπαραστέκεται στην ομάδα μέχρι τέλους. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο αυτό, για την συνέχεια.

Όμως, είδα και την Παναχαϊκή να ‘ρχεται στο arena για να παίξει ποδόσφαιρο, κι όχι να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας απαραίτητα. Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν έβαλαν το λεωφορείο μπροστά από την εστία τους, οπότε πήραν και την απάντησή τους. Θα ανέβαινε δε στην εκτίμησή μου, σαν ομάδα, αν ο προπονητής τους, εκλεκτός του προέδρου τους, δεν έκανε τα καραγκιοζιλίκια που έκανε στον πάγκο αλλά και στην φυσούνα του γηπέδου. Το καλύτερο δε το έκανε, με την μη προσέλευση του στην συνέντευξη τύπου. Αφόδευσε η φοράς εν τω αλωνίω…

Αλλά σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι δεν μπορώ να πω ότι ήταν κι άσχημη ομάδα.

Τρελάθηκα με την διαιτησία Τεβεκέλη και βοηθών. Δεν τον περίμενα τόσο απαράδεκτο και επιρρεπή, μονομερώς, σε λάθη. Δεύτερη κίτρινη στον Αραμπατζή, αλλά όχι κάρτα στο Σπίνουλα στο 70΄, όχι κάρτα στον Κυβελίδη για παρεμπόδιση στον τερματοφύλακα. Σε ότι δε αφορά την ασυνεννοησία μεταξύ διαιτητή και βοηθών σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, μην το συζητάτε καθόλου. Γι’ αυτό και ο Γιώργος Λουτρίδης ήταν λάβρος κατά της διαιτησίας. Το τι είπε «ο στόμας του,» καλύτερα να μην σας τα πω καλύτερα.

Όμως, είδα και μία καθαρή, έντιμη και κυρίως ουσιαστική αλλαγή του Κόουλμαν τόσο στην κατάρτιση της ενδεκάδας, όσο και στην διαχείριση του υλικού που έχει στην διάθεση του. Εκτιμώ, πως ο κόουτς έκανε το καλύτερο δυνατό, σε μία πολύ δύσκολη για την ομάδα στιγμή. Εκεί όμως που με έστειλε τελείως, ήταν η απάντησή του στην ερώτησή μου για τις αλλαγές.

-Γιατί επιλέξατε να βάλετε επιθετικούς παίκτες όταν η ομάδα έμεινε με δέκα παίκτες;

«Είναι πεποίθησή μου ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, ακόμη και όταν μένεις με δέκα παίκτες. Πρέπει να φέρεις το παιχνίδι στο κομμάτι του αντιπάλου. Γι’ αυτό και χρησιμοποιήσαμε δύο γρήγορους παίκτες θέλοντας να κινηθούμε στην αντεπίθεση, έστω και αν γνωρίζαμε ότι παίζοντας με παίκτη λιγότερο πρέπει να έχουμε και ποδοσφαιριστές πίσω από τη μπάλα».

Γι’ αυτό σας λέω, πως συνεχίζω να εκτιμώ ΚΟΟΥΛΜΑΝ. Γιατί, κάτι γατάκια δικά μας, που υποτίθεται ότι ξέρουν την κατηγορία, θα έβαζαν ότι είχαν και δεν είχαν μπροστά από το τέρμα, για να κρατήσουν το αποτέλεσμα. Κι όταν στο τέλος θα δέχονταν το γκολ, τότε θα τα ‘βαζαν με την τύχη και την γκαντεμιά.