Λουκέτο στη ιστορική πισίνα της Ακρόπολης. Διαβάστε γιατί...

Ένα κολυμβητήριο που εγκαινιάστηκε μέσα στον πόλεμο, το 1940 (!) και κολύμπησαν στα νερά του δεκάδες γενιές του ελληνικού υγρού στίβου.




Ονόματα που προκαλούν δέος και που άφησαν το δικό τους στίγμα στο χώρο, όχι μόνο στα στενά ελληνικά σύνορα αλλά και στο εξωτερικό.

"Ειλικρινά με πόνο καρδιάς, αναγκάστηκα να συγκαταθέσω ως πρόεδρος της ΕΟΕ στο κλείσιμο της πισίνας για τους χειμερινούς μήνες, καθώς κάθε μήνας που θα λειτουργούσε, θα κόστιζε 30.000 ευρώ κυρίως για τη θέρμανση.

Έχω περάσει κάποια από τα καλύτερά μου χρόνια κολυμπώντας εκεί και δυστυχώς γυρίσαμε στις εποχές που ήταν κλειστό το χειμώνα, όπου κολυμπούσαμε στις σχολές ναυτικών δοκίμων, και άνοιγε την 1η Μαϊου" μας λέει ο πρόεδρος της ΕΟΕ Σπύρος Καπράλος, υπό την αιγίδα της οποίας βρίσκεται τόσο το κολυμβητήριο, όσο και το Παναθηναϊκό Στάδιο, η Ολυμπιακή Ακαδημία και το Ολυμπιακό μουσείο.
"Δυστυχώς οι προσπάθειές μας να αναλάβει το κολυμβητήριο η περιφέρεια, είτε να βρεθούν χορηγοί για το πετρέλαιο, είτε ακόμα να πάρουμε έξτρα επιχορήγηση από τη ΓΓΑ δεν ευοδώθηκαν και έτσι κλείσαμε. Κρίμα διότι με μια μελέτη από τις τεχνικές υπηρεσίες που έχει η ΓΓΑ θα μπορούσε όπως είχαμε ξαναπεί, το κολυμβητήριο να φτιαχτεί στα σύγχρονα πρότυπα. Με χαμηλότερο βάθος στα δύο μέτρα από τα πέντε που είναι τώρα, αλλά και να λειτουργεί με φυσικό αέριο και φωτοβολταϊκά. Όμως μας είχαν παρουσιάσει παλαιότερα ένα κόστος 2.000.000 ευρώ και τους είχαμε πει ότι είναι τρελοί" καταλήγει ο Σπύρος Καπράλος, που ως μέλος της εθνικής ομάδας και του Ολυμπιακού είχε μετρήσει άφθονα πλακάκια στο Ζάππειο.

Σε ένα χώρο που έχει τη δική του ιστορία με τις παραδοσιακές ξύλινες εξέδρες παλαιότερα οι οποίες κάποια στιγμή ξηλώθηκαν με εντολή της αρχαιολογικής υπηρεσίας, αφού η πισίνα είναι μέσα σε αρχαιολογικό χώρο όπου περιβάλλεται από την πύλη του Αδριανού και τις στήλες του Ολυμπίου Διός.


Αξίζει να σημειωθεί πως τα εθνικά πρωταθλήματα κολύμβησης που γίνονταν παλαιότερα στις προκυμαίες των λιμανιών (!), βρήκαν στέγη στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο, όπου διεξήχθησαν συνολικά 38 συνεχόμενες διοργανώσεις (1945-1982) πριν μετακομίσουν στα Ιλίσια το 1983 και αργότερα στην επαρχία.

Στο παραδοσιακό κυλικείο του κυρ Βασίλη του Κονσταντίν, με την περίφημη τυρόπιτα με ντομάτα (!) μεγάλωσαν γενιές και γενιές και αποτελούσε το κορυφαίο στέκι όλων των κολυμβητικών. Στους τοίχους του δέσποζαν φωτογραφίες των πρωταγωνιστών και οι πίνακες με τα αποτελέσματα κοσμούσαν επίσης το χώρο, ενώ υπήρχε ειδική βιβλιοθήκη σε ένα σημείο με βιβλία που αφορούσαν τον υγρό στίβο.

Εκεί, μεγάλωσαν γενιές και γενιές στα χέρια του αείμνηστου φροντιστή Αντώνη Γαβανά (παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ τη δεκαετία του 1960) ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Στο ιστορικό κολυμβητήριο, στο χώρο του οποίου λέγεται ότι βρίσκεται θαμμένο το κεφάλι του εθνικού ευεργέτη Ευάγγελου Ζάππα, έχουν φιλοξενηθεί φυσικά και βαλκανικοί αγώνες ανδρών γυναικών (1970 και 1980) και νέων (1971) σε πόλο, κολύμπι και καταδύσεις καθώς και πολλά διεθνή μίτινγκ.
Επίσης η τελική φάση των πρωταθλημάτων α' εθνικής στο πόλο γινόταν επί χρόνια εκεί, ενώ τη δεκαετία του 1950 είχε φιλοξενήσει όλους τους τελικούς κυπέλλου με τον Εθνικό να μονοπωλεί φυσικά τα τρόπαια. Εκεί έχει γίνει άλλωστε ο τελικός του 1954 μεταξύ Εθνικού-Ολυμπιακού με το τελικό 12-0 υπέρ του αυτοκράτορα να αποτελεί μέχρι σήμερα το ρεκόρ όλων των εποχών σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος.


Εκεί έγραψε ιστορία η Χίος, το 1990 που έγινε η πρώτη ομάδα της περιφέρειας που κατέκτησε κύπελλο στον συγκλονιστικό τελικό κόντρα στην πρωταθλήτρια Γλυφάδα. Στην παράταση οι νησιώτες του Μπράσκο Κατά και των Χριστοφορίδη, Μικέδη, Τομάζου, Μπελέγρη (σημερινός προπονητής της ομάδας), Καρακόζη, Φιλιππάκη, Παππά, Πολίτη, Μελέκο, Παπακωνσταντίνου, Παπαλεωνίδα, Γεωργούλη, Τέττερη επικράτησαν του Γολιάθ του πόλο με 8-5 (5-5 κανονικός αγώνας).